Witaj w 2020!

Gru 29, 2019 | ciekawe wpisy, Menadżer, Zarządzanie

To był bardzo trudny i wspaniały rok dla mnie:

• Poznałam siebie lepiej i jestem dla siebie dobra.
• Utwierdziłam się w cudownych przyjaźniach, wyciągniętych dłoniach, kiedy w połowie roku tonęłam w odmętach źle podjętej decyzji biznesowej. Dzięki własnemu rozsądkowi i wsparciu mądrych ludzi wycofałam się z nierentownej inwestycji. Zerwałam tym samym niefajne znajomości.
• Miałam odwagę robić wielkie projekty z absolutnie fantastycznymi ludźmi, zresztą – z impetem weszliśmy w kontynuację projektów w nowy rok.
• Nadal mam odwagę odrzucać współpracę lub wycofywać się z takowej z ludźmi, z którymi jest mi po prostu nie po drodze.

Nauczyłam się, że:

• Nawet jeśli kiedyś popełniałam błędy, byłam niefajna w relacjach, to uczę się uważności na innych, szacunku dla siebie i ludzi wokół, i nie biczuje się, że byłam kiedyś inna.
• Cały czas chcę rozwijać w sobie zdolności poznawcze i poznawać nowe technologie, bo na świecie dzieje się tyle arcyciekawych rzeczy, że ciągle mogę poznać wiele nowego, a świadome wykluczanie się z pozyskiwania umiejętności technologicznych uważam za nieocenioną stratę mojego pokolenia (45+)
• Zaufanie biznesowe i współpraca nie wykluczają umów NDA – bo właśnie dzięki umowom współpraca może być taka dobra i rozwijająca 😉
• Koordynacja z innymi i rozwiązywanie złożonych problemów jest trendem przyszłości i ja już nauczyłam się ten trend wykorzystywać w rozwoju swojego biznesu.
• Widzę wokół siebie coraz więcej kobiecych wzorców w strefie zawodowej i jestem z tego powodu bardzo szczęśliwa, bo kilka lat temu, kiedy podjęłam decyzje o odejściu z korpo – nie widziałam wokół mnie/nie umiałam dostrzec – zawodowo/mentorsko – żadnej kobiety, która mogłaby mi pomóc, nie oceniać i pokazać co mogę zrobić inaczej, dać siłę do działania, dać wskazówki. Zresztą to jest moją misja na dziś – dawać siłę innym kobietom, bo często na końcu dnia zostajemy z lakonicznym „ogarnij się- nie jest źle”, a to zamiast pomóc – szkodzi.

Ostatecznie wszystko zależy od nas, sami piszemy swoją historię.

I to nie nasze błędy nas ograniczają, a nasze lęki.

Dobrego 2020

Zerujemy licznik i zaczynamy kolejna dekadę – będzie pięknie😊

Stres, strach i kompetencje menadżera

Paź 19, 2019 | ciekawe wpisy, Menadżer, Zarządzanie

Jakiś czas temu u umieściłam na Instagramie post, w którym natchniona kilkoma rozmowami oraz ponownym przesłuchaniem świetnego wykładu Tomasza Jamroziaka „Resilience – twórcze podejście do stresu zmian” [Appendix] , wspomniałam o ludziach, którzy dla utrzymania statusu społecznego popadli w paradoks braku rozwoju.

Jak? Po prostu: tak bardzo usiłują zachować pozycję, że trzymają się znanych sobie i „sprawdzonych w boju” schematów zachowania, przestając zauważać zmiany, nowe metody pracy w otaczającej rzeczywistości.

Dla mnie jednak współczesny menadżer nie może bazować na utartych schematach, wiedzy i umiejętnościach sprzed wielu lat… musi iść do przodu, rozwijać siebie i zespół. A jeśli działa wciąż tak samo, traci autorytet swoich pracowników, którzy w przeciwieństwie do niego dojrzewają, rozwijają się, coraz dobitniej dostrzegają niekompetencje swojego szefa.

I wracając do historii posta – przyznam, że…nie spodziewam się takiej ilość wiadomości prywatnych, od osób, które po przeczytaniu wpisu odnalazły w nim swojego szefa…

w jednym opisie sylwetka tak wielu osób

W sumie niefajnie i smutne. Bo to oznacza, że niestety wielu ludzi, których znam od dawna (dłużej lub krócej), żyją w stanie permanentnego strachu o utratę pozycji. I chyba przestali rozumieć, że to właśnie strach – jeśli nie wypracują sobie metod obrony przed nim – jest głównym hamulcowym ich rozwoju.

Jim Collins w książce „Od dobrego do wielkiego” pokazuje hierarchię kompetencji menadżerskich, wskazując na poziom „5” jako ten, który uosabia wszystkie cechy doskonałego lidera. Zobacz:

• Poziom 1: Zdolny wykonawca

Wnosi swój wkład dzięki zdolnościom, umiejętnościom, wiedzy i dobrej organizacji.

• Poziom 2: Cenny członek zespołu

Jego wkład i osobiste zdolności wspomagają osiąganie celów całej grupy i pozwalają mu dobrze współpracować z innymi członkami zespołu

• Poziom 3: Kompetentny menadżer

Organizuje ludzi i zasoby niezbędne dla sprawnej realizacji wyznaczonych celów

• Poziom 4: Skuteczny przywódca

Wydobywa zaangażowanie i prowadzi do realizacji jasnej i pobudzającej wizji, stymulując osiąganie coraz lepszych wyników

• Poziom 5: Specjalista

Buduje trwałą potęgę paradoksalnemu połączeniu osobistej skromności oraz siły i determinacji do osiągania znakomitych wyników

Zatem lider to osobowość oparta na wiedzy, umiejętnościach, doświadczeniu i empatii. To dzięki tym cechom ludzie chcą za nim podążać.

Pomyślałam:

• mam szczęście, że ciągle mam tą pewność siebie i ciągle uczę się na nowo, widzę siebie i nie zawsze pozytywne zachowania sprzed paru lat i umiem ocenić zmianę,
• szukam okazji do podejmowania wyzwań, dzięki którym robię coś więcej niż umiałam i robiłam wcześniej,
• daję sobie przestrzeń na popełnianie błędów,
• wiem, że nie wszystko umiem i nie ma się co na siebie złościć – po prostu tak jest i już,
• współpracuję, choć nie zawsze jest to takie proste,
• działam w imię tego, co jest dla mnie ważne i nauczyłam się nadawać priorytety relacjom.

I najważniejsze: nauczyłam się zachowywać równowagę między szacunkiem do siebie i do innych. I robię to, co w moim systemie wartości chcę robić, choć nie zawsze jest to łatwe.

Myślę, że właśnie te działania otwierają mnie na nowe rozwiązania, wiedzę i doświadczenia, wspierają mnie w pracy z klientami i w prowadzeniu biznesu. Ostatnio przeczytałam piękne buddyjskie powiedzenie:

Jeśli idziesz w dobrym kierunku, wszystko to, co musisz zrobić, to zachować się jak na spacerze.  

I tak to widzę. Działając zgodnie z planem, możesz delektować się tym co tu i teraz, dostrzegać emocje, świetne małe sprawy, być uważnym na ludzi i miejsca. I nie bać się 😉

Pomyśl o tym, gdzie i z kim chcesz zawodowo być za kilka lat i kieruj się właśnie w tym kierunku 😉

Powodzenia!